Serbest Nazım ve Toplumcu Şiir - Toplumcu Gerçekçi Şiir

SERBEST NAZIM VE TOPLUMCU ( TOPLUMCU GERÇEKÇİ ) ŞİİR : ( 1920- 1960 )

 Toplumcu gerçekçilik, materyalist ve Marksist bir dünya görüşü üzerine temellendi-rilen, insanı sosyal ilişkileri içinde ele alan, toplumsal gerçekleri yansıtmayı amaçlayan bir sanat akımıdır.
 Sosyal sorunların ifadesinde bir nutukçu gibi halka hitap etmek istediklerinden söylev  üslûbundan faydalanmışlardır.
 Geniş kitlelere hitap etmek ve onları harekete geçirmek amacıyla şiir yazılmıştır.
 Dil daha çok alıcıyı harekete geçirme işlevinde kullanılmıştır.
 20. yüzyıl başlarında bütün dünyada bu tip şiirler yazılmaya başlanmıştır.
 Şiir diline yeni ifade ve kavramlar  girmiştir.
 Şiirde daha önce işlenmemiş konular  yer almaya başlamıştır.
 Bu anlayışla yazılan şiirler şekil ve içerik bakımından kendinden önceki  Türk şiiri ile benzerlik göstermez. Şiirler serbest şiirdir.
 Şairler, rahat hareket etmek, ideolojilerini hiçbir kurala uymadan ifade edebilmek amacıyla vezin ve kafiyeye önem vermemişlerdir.
 Sosyalist bir dünya görüşüne uygun olarak toplumcu eserler yazmış sanatçıların oluşturduğu bir edebiyattır.
 Serbest şiiri Garipçilerden de önce kullanmışlar, şiirlerini açık ve anlaşılır bir dille yazmışlardır.
 Türk edebiyatında toplumsal sorunlara Marksist çizgide yorumlar getiren, biçim ve özde yenilik yapan ilk kişi Nazım Hikmet’tir. Şiirde ölçüyü atmış, Marksist felsefeyi savunmuş, serbest şiirin yaygınlaşmasını sağlamıştır. 835 Satır’la şairane üslûba karşı çıkmış, mısracı anlayışı yıkmıştır.
 Marksizme, sosyalizme, materyalizme bağlı bir sanat akımı olan bu şiir, daha çok işçi ve köylü sınıfının ezilmesi hususlarına yer verir.
 Sosyal hayatı olduğu gibi tasvir etmek, sosyal sorunlara yer vermek ve bunların çözümü için Marksizmin  tek yol olduğunu göstermek ister. Bu yüzden, toplumcu gerçekçi şiir, ideolojik bir şiirdir.